Turystyka
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Muzea i zabytki
- Kategoria: Muzea
Zabytkowy zespół pałacowo-parkowy z II połowy XVIII wieku, w którym mieści się Muzeum, jest najokazalszym obiektem architektonicznym Dukli. W ciągu wieków budowla ta przechodziła trzy fazy gruntownej przebudowy. Około połowy XVI w. powstał tu zamek renesansowy, prawdopodobnie za sprawą ówczesnego dziedzica Dukli Jana Jordana herbu Trąby. W następnym stuleciu zamek popadł w ruinę. Dopiero w latach 1636 – 38 staraniem nowego właściciela, Franciszka Bernarda Mniszcha (brata carycy Maryny), został odbudowany w obrębie fortyfikacji bastionowej w typie włoskiego „palazzo in fortezza”. Pracami wykończeniowymi zajął się jego wnuk - Józef . Kolejny okres przebudowy wiąże się z ostatnim sukcesorem z linii dukielskiej Mniszchów - kasztelanem krakowskim Jerzym Augustem Wandalinem i jego żoną Marią Amalią z Brühlów (córką Henryka Brühla, ministra skarbu na dworze saskim). Mniszchowie, wzorując się na modzie francuskiej, przekształcili warownię w założenie pałacowo-parkowe, tworząc późnobarokową rezydencję magnacką w typie „entre cour et jardin”. W latach 1764 - 78 pałac należał do ważnych ośrodków życia kulturalnego i politycznego w ówczesnej Polsce. Po śmierci Jerzego i Amalii Mniszchów rezydencja przeszła w ręce Ossolińskich, następnie Stadnickich, a wreszcie Męcińskich. Po zniszczeniach pałacu wywołanych pożarem i pobytem wojsk rosyjskich, Cezar Męciński i jego syn Adam podjęli w 1875 roku prace budowlano - rekonstrukcyjne. Wprowadzone wówczas zmiany spowodowały zatarcie oryginalnych cech budowli. Męcińscy wzorując się na ogrodach angielskich, przeobrazili także park, nadając mu naturalistyczny wygląd. W 1925 r. pałac przeszedł na własność Tarnowskich, po wojnie znacjonalizowany, w 2012 roku powrócił do rodziny Tarnowskich.
Muzeum Historyczne - Pałac w Dukli mieści się w zabytkowym środkowym budynku zespołu pałacowo - parkowego w Dukli. Wystawy stałe zajmują dwa piętra budynku. Na trzecim piętrze organizowane są wystawy czasowe zgodne z profilem działalności Muzeum. Z kolei na parterze znajduje się sala konferencyjna na około 100 osób.
Ceny biletów:
- Bilet normalny - 6,00 zł;
- Bilet ulgowy - 4,00 zł;
- Przewodnik - 50,00 zł.
Osoby chcące skorzystać z usług przewodnika proszone są o wcześniejszy kontakt telefoniczny.
Godziny otwarcia
Od wtorku do niedzieli:
październik - kwiecień 10:00 - 15:00;
maj oraz wrzesień 10:00 - 16:30;
czerwiec - lipiec 10:00 - 17:30.
W poniedziałki muzeum czynne po wcześniejszym uzgodnieniu.
Wystawy stałe:
1. Z dziejów Dukli i dukielskiego zespołu pałacowo - parkowego
2. Wystawy militarne:
- Na kierunku dukielskim - działania operacji karpackiej i gorlickiej XII 1914 r. - V 1915 r.; Józef Piłsudski. Życie i działalność na tle polskiego czynu zbrojnego i niepodległościowego w latach 1914 - 1920;
- Wrzesień 1939 roku na Przełęczy Dukielskiej i w Dukli;
- Monte Cassino. 2 Korpus Polski gen. W. Andersa;
- Operacja karpacko - dukielska 8 IX - 30 XI 1944 r.;
- Uzbrojenie i wyposażenie wojsk walczących w Karpatach w latach 1944 – 1945;
- Inspektorat ZWZ - AK “Joachim” Jasło - Krosno - Brzozów - Sanok jako siła zbrojna polskiego państwa podziemnego na Podkarpaciu w latach 1939 - 1944.
3. Skansen broni ciężkiej na dziedzińcu Muzeum
Galeria
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Muzea i zabytki
- Kategoria: Muzea
Muzeum Kultury Szlacheckiej w Kopytowej leży na Karpackim Szlaku Domów Historycznych i Ogrodów.
Obecny kształt zespołu dworskiego w Kopytowej jest efektem ponad 10–letniej pracy nad rewitalizacją dworu i parku. Prace konserwatorskie pozwoliły odtworzyć wygląd siedliska dworskiego w otoczeniu parkowym z zachowaniem przeszło 80% autentycznej substancji zabytkowej. Zarówno forma dachu, jak i kolumnowy portyk wgłębny zostały zrekonstruowane w oparciu o zachowane relikty. Dwutraktowy dom szlachecki z amfiladowym układem wnętrz posiada oryginalne stropy belkowe z tragarzami, parkiety taflowe, a w centralnej części XVIII-wieczny komin nogawicowy. Kolekcjonerska pasja właściciela Kopytowej umożliwiła wyposażenie wnętrz w rzadkie okazy typowo polskich mebli dworskich, tkanin i obrazów, żyrandoli z XIII i XIX wieku.
W wystroju dworu dostrzec można szczególne upodobanie twórcy muzeum o „sarmackich” detali tworzących specyficzną atmosferę wnętrz oraz szlachetnych rzemieślniczo i artystycznie mebli polskiego biedermeieru. Dopełnieniem wnętrza salonu jest trójbarwny, wolnostojący barokowy piec kaflowy dekorowany płaskorzeźbionymi scenami biblijnymi i marmoryzacją. Ten wyjątkowo rzadki eksponat z kolekcji Franciszka i Teresy Starowieyskich.
Do ciekawszych eksponatów należą m.in. empirowe łóżko należące do Hrabiego Aleksandra Fredry. Obiekt usytuowany jest w miejscowości Kopytowa w odległości 11 km od centrum miasta Krosna. Na terenie parku dworskiego istnieje możliwość organizacji ognisk, oraz gier terenowych. Muzeum Kultury Szlacheckiej w 2013 roku, otrzymało nagrodę Ministra Kultury za najbardziej zadbany zabytek.
Odrobina historii
W I połowie XII wieku Kopytowa była śródleśną osadą należącą do protoplastów rycerskiego rodu ze Skotnik pieczętującego się herbem Bogoria. W roku 1185 wieś Kopytowa razem z kluczem posiadłości Bogoriów znajdujących się w ziemi żmigrodzkiej i kotlinie jasielskiej, została nadana klasztorowi cystersów w Koprzywnicy. Darowane zakonowi posiadłości Bogoriów skupione na wschodnich rubieżach Małopolski w kasztelanii bieckiej zlokalizowane były wzdłuż szlaku wiodącego z Koprzywnicy do Bardiowa. W Bardiowie pod koniec XII wieku opactwo koprzywnickie założyło swoją najdalej wysuniętą na południe ekspozyturę przy kościele św. Idziego.
W początkach XIV wieku część podkarpackich cysterskich wsi klasztornych znalazła się w rękach króla Kazimierza Wielkiego. W roku 1348 roku zasadźca Mikołaj z Kopytowej dostał od króla Kazimierza Wielkiego pozwolenie lokacji wsi Kopytowa na obszarze 40 łanów na prawie magdeburskim. W roku 1354 król sprzedał Bogoriom Kopytową wraz z Łubnem i Łajscami, zwalniając te wsie od jurysdykcji urzędników królewskich.
W roku 1388 Bogoriowie sprzedają Kopytową klasztorowi cysterskiemu w Koprzywnicy. Od tego czasu prawa i obowiązki sołtysa i kmieci określają kolejni opaci koprzywniccy, a we wsi znajdują się dwa folwarki: klasztorny i sołtysi. Kopytowa, jako wieś klasztorna, przez kilka wieków stanowi część rozległego kompleksu dóbr cysterskich na Podkarpaciu, stanowiących zaplecze gospodarcze klasztoru koprzywnickiego. W roku 1581 cysterski folwark klasztorny w Kopytowej zajmuje 6,5 łana, zaś folwark sołtysi 1 łan. W obrębie folwarcznego założenia cysterskiego znajdowała się siedziba mandatariusza, która miała charakter dworu.
Cechy fizjograficzne zachowanego do dziś założenia dworskiego w Kopytowej, wskazują na to, że znajduje się ono w miejscu dawnego folwarku klasztornego. Specyficzna lokalizacja dworu w obniżeniu terenu, w otoczeniu zabudowań gospodarczych oraz układ hydrograficzny typowy dla grangii cysterskich zdają się potwierdzać to przypuszczenie. Folwark ulokowano na terenie nizinnym, obfitującym w wodę z pobliskiej rzeki. Czytelne są ślady regulacji zastanego układu hydrograficznego w postaci trzech stawów usytuowanych na różnych poziomach. Obecność dworu w Kopytowej w XVII wieku potwierdza źródłowy zapis w bieckich księgach wójtowskich z roku 1659 mówiący o grupie 40 beskidników, którzy obrabowali dwór w Kopytowej, podobnie jak okoliczne dwory w Żeglcach, Rogach, Odrzechowej, Zyndranowej, Łękach i Siedliskach. Rozplanowanie założenia folwarcznego w Kopytowej i lokalizacja dworu widoczna jest na austriackiej mapie majora F. Miega, wykonanej po połowie XVIII wieku.
Cennik
Bilety wstępu: 9 zł /dorośli, 6 zł/młodzież szkolna, 19 zł/ udział w warsztatach
Obiekt sezonowy: otwarty od 1 maja do 30 października (poza sezonem wyłącznie dla grup zorganizowanych po wcześniejszej rezerwacji)
Organizowane eventy
- Warsztaty twórcze rękodzieła artystycznego
- Warsztaty piernikarskie
Galeria
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Muzea i zabytki
- Kategoria: Muzea
W malowniczym zakątku Podkarpacia, pośród lasu znajduje się niezwykłe muzeum - Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza. To właśnie tutaj w XIX wieku rozpoczęła się kariera ropy naftowej. Tu narodził się przemysł, który dziś jest największy na świecie. Można tu zobaczyć ropę w pierwotnej postaci, XIX-wieczne kopanki, a także pospacerować pięknymi, leśnymi alejkami.
Najcenniejszymi i najbardziej niezwykłymi zabytkami są XIX-wieczne kopanki ropne: "Franek" i "Janina". Studnie te, pomimo upływu wielu lat nadal są aktywne, a zaglądając do ich wnętrza można zaobserwować wzburzone lustro ropy. Wizyta w muzeum naftowym jest także okazją do zapoznania się z metodami wydobycia ropy naftowej, a daje możliwość zobaczyć, poczuć, a nawet dotknąć najprawdziwszej ropy naftowej, pochodzącej z XIX wiecznych źródeł.
Sercem obiektu jest kamienny obeliks, który został ustawiony w 1854 roku, upamiętniając tym samym datę założenia kopalni, co czyni ją najstarszą w świecie, nadal działającą kopalnią ropy naftowej.
